Knjigu Dalibora Vučetića odlikuje zreo i iznijansiran stil koji je prilagođen temi o kojoj se pripoveda – iskustvu sa kruzera.
Na neposredan način, Vučetić predočava sopstvenu istoriju rada na prekookeanskim brodovima,
Izvlačeći iz nje one osobine koje možemo smatrati univerzalnim, ljudskim, kosmopolitskim.
Ove tri reči u najboljem smislu pokazuju kakav je pristup autora svemu što mu se dogodilo, ali i garantuju legitimitet književnog oblikovanja sopstvene intimne pripovesti.
Čitaoc stiče utisak da se i sam kreće i napreduje kroz radnju, te da proživljava iste one emocije intezitetom koji je i pripovedač osetio u situacijama o kojima pripoveda.
Zbog tog specifičnog stila, može se reći da je ova knjiga po svojoj prirodi memoarskog i auto-biografskog karaktera. Takođe, u ovoj knjizi su prikazani mnogobrojni događaji i ličnosti različite nacionalnosti i kulturno-istorijskog nasleđa, zbog čega Priče sa kruzera predstavljaju i svojevrsnu građu za ozbiljnu imagološku studiju.
Sa druge strane, oslikavajući sve prednosti i mane boravka u inostranstvu i rada na kruzeru, Vučetić nas približava onom izrazu koji možemo nazvati objektivnim, u najpreciznijem smislu te reči.
U ovoj knjizi nema laži i prevare, i onaj koga zanima prava istina o radu na brodovima koji kruže svetom odgovore na sva svoja pitanja može naći upravo u ovom tekstu. Ova knjiga može postati nezaobilazan priručnik za sve one ljude koji razmišljaju o tome da i sami okušaju sreću u radu u inostranstvu.
Zbog svega navedenog, možemo reći da su Priče sa kruzera Dalibora Vučetića jedna vrlo aktuelna knjiga, žive i vrlo tražene tematike, ispisana vedrim i promućurnim duhom, koja će sa sigurnošću mnoge čitaoce zabaviti i podučiti i koja nikoga neće ostaviti ravnodušnim.
.png){kind=logo}
