„Moja knjiga “Robe Ezope”, iako za neposredni povod ima hajku poslije Trinaestojulske nagrade, govori o ne maloj razlici između takve, sramne situacije kada ti stotina lezilebovića i gotovana skoči za vrat, s jedne strane i stvaralačke koncepcije rođene u samoći i samoodbrani (disidentski pokret) sa druge.
Scena kao kod Dostojevskog: inomisleći pijedinac prima teret svoje „ideje“, kakav prevrat!
Konformistu, koji se orijentiše prema ličnim porivima, možete zamisliti naspram ove, uistinu dostojevskijevske slike disidenta i dobićete, najzad, povodljivog, nesigurnog “mešetara situacije“, prepoznatljivog po zavičajnim manirima i etnografskoj nervozi. Svima mojima oponentima zajedničko je to što su etnografski nervozni. Etnografija nagriza i troši one koji su prepuni nje - iskompleksirani, slabovidi u kosmopolitskom smislu.“
