REZALIŠTE

Skida se prašina s kristalnih čaša, bira se vino, kokoš cvrči u pećnici... A onda, dok se juha još nije ni srknula... prošlost se strmoglavi poput otkazanih kočnica. U toj “staromodnoj” utopijskoj fešti resetiranja izgubljenog vremena, stiješnjenoj u jednoj noći, od sumraka do zore, događa se „Rezalište”, gusto pleteno od elemenata melodrame, političkog trilera i egzistencijalnog krika otuđenosti. Uhvatite se da doslovce izmaštavate vlastitu verziju Štiksove priče, svoje objašnjenje jet-lagovskog priviđenja. Na takav način partnerstva mogu nas potaknuti i povesti samo najveći pisci. Davor Špišić, „Jutarnji list”
Nekoliko godina, koliko je proteklo od objavljivanja prvog izdanja „Rezališta”, potvrđuju da kvalitetni književni tekstovi čine mogućim uvek nova ili drugačija čitanja. U društvu u čijem se javnom govoru sve jasnije pomalja potreba da se govori o traumama i posledicama obrazaca porodične dinamike, smisaoni i vrednosni potencijali „Rezališta” okidaju jasnije i zvonkije. Vešto se razvijajući okolo i unutar pitanja porodičnosti – njenih transgeneracijskih iridacija, njenih tenzija i mehanika rezova i kontinuiteta – „Rezalište” polazi od velikih i uvek preklapajućih tema ličnog identiteta i zajedništva, a završava se upravo u nama, prozivajući nas da iznova normiramo i kalibriramo sopstveni doživljaj sveta.

Štiks je konkretan i precizan pisac. Jezik je pročistio do te mjere da se nijedna riječ ne doima viškom i zna u kojoj mjeri otkrivati misli i namjere svojih naoko običnih, ali vrlo kompleksnih likova.
Magdalena Blažević, „Glif”