Ako se život uporedi sa putovanjem, sirene u njemu predstavljaju zamke rođene iz želja i strasti. Pošto potiču od neodređenih elemenata iz vazduha (ptice) ili mora (ribe), od njih su napravljena stvorenja iz podsvesti, čarobnih i strasnih snova iz kojih izbijaju mračni i iskonski čovekovi nagoni. One simbolizuju samouništenje želje koju pokvarena mašta, umesto kao stvarni objekat ili ostvarljiv čin, prikazuje kao bezumni san. Kao Odisej, treba da se vežemo za okrutnu stvarnost jarbola koji je centar broda, koji je životna osa duha, kako bismo pobegli od iluzija strasti.
Ovom definicijom koja je data u Rečniku simbola, autorka započinje zavodljivo putovanje do krajnjih tačaka svog ličnog i kolektivnog svesnog i nesvesnog, i svojim dubokim poniranjem nas poziva da se usudimo da učinimo isto, a svojim lucidnim i duhovitim opaskama nas podseća da je život čudesan i da se sa svojim nemanima i strastima moramo uhvatiti u koštac pre isteka vremena.
