U prvoj od knjižica koje je napisao, Spavači (1967), Žak Sebastijan opisuje stan u kojem je živeo: „Stanujem na jednoj terazijskoj mansardi. I stan i atelje u jednoj sobi. Bio sam u ratu dobar borac, ali u miru vrlo loš plivač“.
U njegovo mansardi spavali su razni glumci, slikari, barske dame, prostitutke, tapkaroši, studenti, jedan docent, jedan pukovnik, jedan epileptičar, bacač noževa, pevač u crkvenom horu, najmanji čovek u Jugoslaviji, spavalo je više ludaka i ubica...“ Jednom svom sapatniku i kolegi-spavaču, on je poručio : „Boem spava na zemlji, pokriva se novinama, hrani se burekom, umire uspravno bez sveće, a sahranjuje ga opština.“
O njemu su svojevremeno pisali Bogdan Tirnanić, Momo Kapor, Slobodan Novaković, Jaša Grobarov, Branislav V. Nedeljković, a stihove ispevali Matija Bećković, Slobodan Marković, Brana Petrović, Duško Radović i Božidar Šujica .
| Karakteristika |
Vrednost |
| Kategorija |
DOMAĆI ROMAN
|
| Autor |
Žak Sebastijan
|
| Težina specifikacija |
0.5 kg |
| Izdavač |
RENDE |
| Pismo |
Latinica |
| Povez |
Broš |
| Godina | 2021 |
| Format | 21x17 |
| Strana | 92 |
.png){kind=logo}
