“Zlatni presek samoće” je najbolja esejistička knjiga Zorice Arsić Mandarić i jedna od najboljih esejističkih knjiga koju srpska književnost uopšte ima. Ona je, pre svega, tako arhitektonski skladana da bi se mogla, uslovno, tretirati i kao roman… Pravi eseji – a upravo su takvi naše autorke – jesu originalni, otkrivalački, podsticajni, samosvojni, apsolutno slobodni. Osnovni esej je esej o samoći kao jezgru ljudskog bivstva, a čitaocima ostaje da ovu knjigu čitaju na fonu velike književnosti kojoj je samoća glavna tema (pomenimo, na primer, priču “Samoća” Isidore Sekulić ili “Sto godina samoće” Gabrijela Garsije Markesa.
(mr Dušan Stojković, književnik)
.png){kind=logo}
