Kulturno- antropološke studije i eseji
Stare narodne osnove prilagođene balkanskom tlu, kulturne zone patrijarhalaca i Balkanaca, uglavnom su odredile današnji telesni i duhovni sklop SrboHrvata. Usled seoba je na kolonijalnom
tlu došlo do mešanja ranijih etničkih zajednica, privrednih formi i kultura, te do mešanja katolika i pravoslavaca, što je onda dovelo do razbijanja jedinstva starijih dijalekatskih područja i stvaranja novih govornih zona; istovremeno, seobe su dovele do toga da su pored starog dinarskog i centralnog soja stvarani novi – kolonijalni tipovi, te se u tom sklopu stara patrijarhalna i balkanska kultura preobrazila u evropsku, u osnovi nacionalnu kulturu. Pojedine doselјeničke porodice su na novom tlu zadržale stara karakterna svojstva, ali su istovremeno razvile i nove osobine koje su išle naruku prevladavanju elemenata balkanstva, patrijarhalnosti i srednjeg veka i stvaranju nove osnove budućeg duhovnog jedinstva naroda.
Gerhard Gezeman, 1928
Gerhard Gezeman (Lihtenberg, Saksonija, 1888 – Telc, Gornja Bavarska, 1948) studirao je germanistiku (s posebnim naglaskom na etnologiji), klasičnu filologiju, indologiju i slavistiku na univerzitetima u Minhenu, Berlinu i Kilu. Studije je okončao 1913. g. doktorskom disertacijom iz germanistike, ali se još u toku studija opredelio za naučni rad u oblasti slavistike. Godine 1920. habilitirao se na Minhenskom univerzitetu radom „Erlangenski rukopis starih srpskohrvatskih narodnih pesama”. Od 1923. pa do penzionisanja 1944, bio je profesor slavistike na Nemačkom univerzitetu u Pragu, a istraživački se bavio prevashodno južnoslovenskom narodnom književnošću, kulturnom antropologijom Južnih Slovena i ruskom književnošću.
