Kao svojevrsni atlas filmskih uspomena na XX vek, dvosatni video esej Zid uspomena/Wall of Memories (1997) Vlade Petrića, manifestuje se kao neka vrsta Mnemosininog atlasa, monumentalnog projekta Abija Varburga (Aby Warburg), u formi savremenog medija - digitalnih pokretnih slika.
Na sličan način Petrićevo živo interesovanje za suštinu stvari, vidljivog materijalnog sveta koji nas okružuje, iskazuje i knjiga Uvođenje u film, u kojoj je on vešto razglobljavao, rastavljao i analizirao različite aspekte filmske forme i njenog nastajanja.
Možda je na ontološkom nivou njegov pristup filmu bio sličan pristupu slavnog nemačkog teoretičara filma Zigfrida Krakauera (Siegfried Kracauer) koji je isticao potencijal filma da beleži i razotkriva materijalnu stvarnost i posmatra svet iz drugačije perspektive. Pod uticajem ruskog formalizma i sovjetske škole filmske montaže, Petrićev metodološki i analitički pristup filmu upućuje i na teoriju Sergeja Ejzenštajna koji je posmatrao građenje filmske forme polazeći od njene najelementarnije komponente, pojedinačnog kadra. Za Ejzenštajna je na ovom mikroskopskom nivou filmska sličica predstavljala kreativni konstrukt filmskog autora sačinjen od sirovog filmskog materijala.
Posmatrano u celini, Uvođenje u film predstavlja upravo konkretizaciju samog čina rastavljanja da bi se ponovo sastavio i samim tim upoznao “objekt znanja”, uz sva njegova značenja. U ovom pogledu Petrićev postupak i metod pisanja liči na rad reditelja koji stvara film. Mnogi proučavaoci i teoretičari filma nisu filmski stvaraoci, ali Petrić je imao dragoceno iskustvo reditelja koji je radio na televiziji i filmu, i to iskustvo je uticalo na njegove teorijske refleksije u ovoj knjizi. U razgovoru s Milošem Jevtićem 1989. godine Petrić je otkrio kako je uvek osećao unutrašnji sukob između emocionalnog i racionalnog, kreativnog i analitičkog, i da je bio opsednut detaljima što ga vuklo profesiji pedagoga, kritičara i teoretičara više nego čistoj kreaciji. Uvođenje u film može se posmatrati kao subjektivni izraz filmskog sveta jednog reditelja iskazan rečima, umesto pokretnih slika... Ana Grgić, 2022
.png){kind=logo}
