Edmon i Žil de Gonkur, francuski plemići i najčuvenija braća pisci svih vremena, postali su očevi naturalizma u svetskoj književnosti, pretočivši svoja viđenja istinitih događaja, koja su se mimo njihovog znanja odvijali oko njih, u roman Žermini Laserte (1864).
Rozali Malangr, služavka koja ih je praktično odgajila, umrla je 1862. od tuberkuloze. Četvrt veka ranije, u kuću ju je uvela pokojna majka, i otada sa njima živi maltene kao član porodice. Odmah po prvoj žalosti i sahrani, uz šok i nevericu, na videlo izbija Rozin tajni život: mlađi ljubavnik, kome je rodila dete koje je umrlo kao beba, te njegovo potonje odbacivanje, razočarenja, dugogodišnje potkradanje poslodavaca, pijančenja, plaćanje računa svojim muškarcima, traženje muške “ljubavi” na ulici. Ova slika propadanja pojedinca postaće kasnije uzor mnogim piscima. Ali i više od toga. U svoje vreme smatrana kao prostački prikaz bolesne ženske strasti i ignorisana kao nemoralna – uz poneku nedoumicu o stavu pisaca prema glavnoj junakinji, knjiga ostaje prvo delo o udvojenoj ličnosti (i to ženskoj), i sa velikim zašto? delo koje nas zapituje o poverenju u ljude.
.png){kind=logo}
