Miodrag Popović je Srpskom rječniku dao naziv knjiga-pamtivek, Radomir Konstantinović pak govori o knjizi-raskovniku, koja otključava vidljive i nevidljive brave. Miro Vuksanović uvodi pojam azbučni roman. Ova knjiga je i jedno i drugo i treće. I mnogo više od toga. Ona zahteva izrazito uvećanje čitalačke optike. A ipak je samonikla i sveznadarna. Sa krošnjom u apstraktnim pojmovima, sa korenom u predmetnom jeziku. Stablo joj je čvornovato i kvrgavo, opsceno i žilavo, upregnuto u plug jezika, prepuno zveketa materijalnih pojmova, pokućstva reči, larme običaja i verovanja, silovitog strujanja narodnog života.
Kada se sagleda iz današnje perspektive, Vukov Srpski rječnik istolkovan njemačkim i latinskim riječma (1818) deluje kao neverovatan i nezamisliv podu-hvat. Kao da ova knjiga nije napisana, kao da se sama napisala. U vremenu koje joj ni po čemu nije bilo sklono. A onda je sama postala vreme.
.png){kind=logo}
