Dela Miroslava Mandića, Slobodana Tišme, Branka Vučićevića i Vojislava Despotova, eksplicitnih i latentnih junaka Đorđevićevog teksta, predstavljena su u svetlu prakse dugog i uzbudljivog testiranja umetničkih postulata. Ishodi ovih čitanja su i opsenjujući, i opominjući, a preko potrebni. Hrabro i ta
čno, Dragan Đorđević ukazuje na to da je Isus najdublji dokaz avangardnog legitimiteta konceptualizma i konceptualnog legitimiteta avangarde, jer je došao do nas upravo onako kako avangarda i dolazi do svoje budućnosti – „kao neproverena ili bar teško proverljiva glasina, kao mit i kao legenda; kao junak čiji je riskantni projekat ostao nevidljiv za istoriju, ali i koji se u odnosu na druge mitske junake pokazao kao prodorniji u političko-religioznoj sferi.“
(Vladislava Gordić Petković)
.png){kind=logo}
